سایه کوچولوی مامان و بابا

  دو ماهگی من و بابایی بردیمت خودمون هم نمیدونستیم چطوری پیش میره تو خیلی توچولویی گلکمطبق گفته های زنداییت مامانا نمیتونن تحمل کنن خودشم سر واکسن های مانیا نبوده چون طاقتشو نداشت اما من بودم کنارت و توی بغل بابایی بودی واکسن اولی رو که زدی چنان گریه ای کردی که من یه جوری شدم فقط نازت میدادم اما بعد چند دقیقه آروم شدی و با دومی دوباره جیغ زدی و من دیگه طاقت نیاوردمت و بغلت کردم و سریع بردمت تو ماشین و شیرت دادم یکم آروم شدی و خوشبختانه تب نکردی و مشکلی برات پیش نیومد قیافه بابایی هم یه جوری شده بود نگرانت بود و تا عصری که بیاد ده بار تماس گرفت و حالتو پرسید چهار ماهگی دوباره بردیمت اینبار یه واکسن داشتی و بازم تو بغل پدری...